Thj Mahal

Nó að gerast hér hinumeigin á hnettinum. Fór i fílaferðina, frekar tryllt, þeir fóru með okkur upp í forna höll sem reyndist vera frekar slöp. Eftir það tók við 6 tíma rútuferð til Agra, og þið getið rétt ýmindað ykkur hvernig allmenings rúturnar í Indlandi eru. 5 tíma svefn og svo var farið að skoða Taj Mahal. Það er eithvað sem allir þurfa að gera, allveg stórkostlegt Svo á hádeigi hófst 9 tíma rútuferð, aftur til Dehlí, þar sem við átum að bíða í 4 tíma eftir lest, sem tæki 8 tíma. Henni seinkadi svo um 3 tíma. Í lestinni voru allgjör pleður kojur, og þar sem fæturnir stóðu 20cm fram úr var ég sí vaknandi við að fólk gengi á lfætuna.
Ég skal segja að Indland náði lámarki sínu þá. Er samt núna kominn á áfangastað og það er æðislegt. Fjallasýnin við gluggana er ólýsanleg, þannig að Indland er aftur orðið frábært.
Allir sem hafa eithvað kytnnst mér þekkja ánægju mína af góðu kjöti. Ég hef ekki borðað kjöt í HEILA VIKU. Og það vesta er að það er ekki að há mig það mikið. Græmetis réttirnir eru ekki það slæmir. Vonandi sér Andrea þetta blog, þar sem ég er alltaf að hefja kjötið úpp til hæða við hana.
Þetta er samt ótrulegt að mörgu leyti. Það að sjá apa klifrandi í rafmagnsnúrum og öskrandi á mann. Að tala ekki um allar kýrnar sem ráfa bara um á miðjum hraðbrautunum.
Er líka búinn að vera að tala svo mikla dönsku. Við erum sko að tala um heilu samtölin, og þeir eru allir svo ánægðir með mig, þó að danirnir eigi til að hlægja að mér. Það ætu samt fáum Kínaförum að koma á óvart að maður er hættur að geta losað vind með öryggji.
jæja, over and out

Istenn, sem er það sem ég er kallaður þessa dagana.